Ανθεκτικός στην κρίση αποδεικνύεται ο κλάδος του κρασιού στην Ελλάδα, που μεταξύ 2007 και 2011 κατόρθωσε να κερδίσει περίπου 40 εκατ. ευρώ σε τζίρο, παρά τη δυσμενή οικονομική συγκυρία.
Τυπικό ποτό της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, παρασκευάζεται με κόκκινο κρασί, ψιλοκομμένα φρούτα (λεμόνι, πορτοκάλι, μήλο, αχλάδι, μούρα, φράουλες, ανανά, σταφύλια ή και μάνγκο), ζάχαρη, μέλι ή σιρόπι, χυμό πορτοκαλιού και λίγο κονιάκ, ενώ κάποιοι προσθέτουν επίσης σόδα ή κάποιο άλλο ανθρακούχο αναψυκτικό.
Η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου (Κρεατινής) ονομάζεται Τσικνοπέμπτη ή Τσικνοπέφτη, επειδή την ημέρα αυτή όλα τα σπίτια ψήνουν κρέας ή λιώνουν το λίπος από τα χοιρινά και ο μυρωδάτος καπνός (τσίκνα) είναι διάχυτος παντού. Η λαϊκή μας παράδοση είναι πλούσια σε ιστορία και έθιμα.
Στο πολυσύχναστο ιστορικό τρίγωνο της Αθήνας, η πλατεία Καρύτση συνεχίζει απτόητη την κυριαρχία της στη νυχτερινή ζωή της πόλης, ανεβάζοντας τον πήχη ακόμα πιο ψηλά και προτείνοντας εξαιρετικές ιδέες για νυχτερινή βόλτα σε… pocket size.
Ο σπόρος του σουσαμιού αποτελεί σημαντικό συστατικό των τροφών για περίπου 6.000 χρόνια. Πιστεύεται ότι προέρχεται από τη Σαβάννα της κεντρικής Αφρικής και από κει επεκτάθηκε στην Αίγυπτο, την Ινδία, τη Μέση Ανατολή και την Κίνα. Στην Ελλάδα φαίνεται ότι έφτασε από την Νότια Ασία (ανατολικά της Μαύρης Ηπείρου), και αποτελεί έναν από τους τρείς αρωματικούς σπόρους – οι άλλοι δύο ήταν ο παπαρουνόσπορος και το λινάρι – τους οποίος χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες γύρω στο 600 πΧ.
Και αυτό συμβαίνει για τον εξής απλό λόγο: όταν κρατάμε το ποτήρι από τον κορμό, δηλ. εκεί που βρίσκεται το κρασί, τότε η θερμότητα από το χέρι μας μεταφέρεται στα τοιχώματα του ποτηριού και από εκεί στο κρασί, με αποτέλεσμα να θερμαίνεται πολύ πιο γρήγορα.