Χιλιάδες πεζοπόροι για τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο: η ιστορία βασανισμών & μαρτυριών που υπέστη ο Ουκρανός Άγιος!

Δεκάδες χιλιάδες πιστοί από όλη τη χώρα συνέρρευσαν και φέτος στο Προκόπι Εύβοιας, τιμώντας τη μνήμη του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου.



Πολλοί από αυτούς περπάτησαν και φέτος απόσταση μεγαλύτερη των 50 χιλιομέτρων, από τη Χαλκίδα ως το Προκόπι, σε έναν δύσκολο δρόμο, μέσα στα βουνά (μιάμιση ώρα με αυτοκίνητο), χωρίς να υπολογίσουν κόπο και κίνδυνο, εκπληρώνοντας το «τάμα» τους.

Μάλιστα, η προσέλευση των οδοιπόρων προσκυνητών και γενικά των επισκεπτών στο Προκόπι συνεχίζεται και μετά τη γιορτή (26 και 27 Μαΐου).

Ρεπορτάζ: Κυριακόπουλος Δημήτρης, Real.gr

Η ιστορία του θαυματουργού Αγίου



Ο Όσιος Ιωάννης γεννήθηκε στην περιοχή της Ουκρανίας το 1690, από Ρώσους ορθόδοξους γονείς.

Το 1711 τον βλέπουμε να υπηρετεί την πατρίδα του ως στρατιώτης στον ρωσικό, τσαρικό στρατό.

Εκείνη την περίοδο, από το 1711 έως το 1718, ξεσπά ο φοβερός Ρωσοτουρκικός πόλεμος, που καταλήγει σε νίκη της Τουρκίας.

Πιάνονται χιλιάδες Ρώσοι στρατιώτες αιχμάλωτοι πολέμου και ανάμεσά τους ο Άγιος Ιωάννης.

Οδηγούνται στην Κωνσταντινούπολη, οι Τούρκοι τους πωλούν σε σκλαβοπάζαρα και, όπως αναφέρεται, τον αγοράζει ένας Τούρκος ίππαρχος και τον οδηγεί ως σκλάβο στο Προκόπιο της Καππαδοκίας.

Όταν φτάνουν, του λέει: «Σκλάβε, σε εξουσιάζω και σε διατάσσω να απαρνηθείς τον Χριστό και να προσκυνήσεις το κοράνι και τον Μωάμεθ».

Η απάντησή του είναι: «Δεν προσκυνώ τον Μωάμεθ, προσκυνώ τον αληθινό Θεό. Έχεις στα χέρια σου μόνο το σώμα μου, η ψυχή μου δεν σου ανήκει».

Ξεκινά μια σειρά από βασανιστήρια που υπέμεινε στωικά ο Άγιος.

Είναι χαρακτηριστικό ότι καταδικάζεται να ζει στον στάβλο, ενώ Τούρκοι στρατιώτες πυρώνουν ένα μεταλλικό πιάτο και το εναποθέτουν στο κεφάλι του.

Στα χρόνια δουλείας του ο Άγιος, διά της προσευχής του, επιτελεί πολλά θαυμαστά σημεία, ακόμα και προς τον ίδιο τον Τούρκο αξιωματούχο, ο οποίος, αναγνωρίζοντας την αγιότητα του κρατουμένου, σταματά τα βασανιστήρια.

Στις 27 Μαΐου του 1730 παραδίδει το πνεύμα του στα χέρια του Ιησού Χριστό.Το λείψανό του το παίρνουν οι πιστοί χριστιανοί και το ενταφιάζουν.

Τον Νοέμβριο του 1733, ένα ουράνιο φως καλύπτει τον τάφο του Αγίου, μαζεύονται όλοι οι κάτοικοι και ο γέροντας ιερέας που τον εξομολογούσε τους λέει ότι είδε τρεις φορές σε όραμα τον Ιωάννη να τον καλεί να γίνει η εκταφή και τότε θα βρεθεί ακέραιο το σώμα του.

Αυτό και συμβαίνει. Κατόπιν οι πιστοί φτιάχνουν ναό προς τιμήν του στο Προκόπιο.

Έπειτα από 100 χρόνια, το 1832, ο Οσμάν Πασάς, διερχόμενος με πολύ στρατό από το Προκόπιο με προορισμό την Αίγυπτο, βρίσκει αντίσταση, λεηλατεί την περιοχή και διατάσσει να κάψουν το ιερό λείψανο του Αγίου.

Οι στρατιώτες παίρνουν τη λάρνακα, ανάβουν τεράστια φωτιά, τη ρίχνουν μέσα και τότε βλέπουν έντρομοι τον Άγιο να κινείται.

Όλα αυτά σύμφωνα με τις μαρτυρίες των ίδιων των Τούρκων.Τους καταλαμβάνει φόβος και εγκαταλείπουν το ιερό σκήνωμα στη φωτιά.

Όταν επιστρέφουν οι χριστιανοί από τα γύρω βουνά, πιστεύουν ότι δεν θα έχει μείνει τίποτα.

Όμως αναμερίζοντας τις στάχτες, το λείψανο βρίσκεται ακέραιο, διότι, σύμφωνα με την παράδοση, είναι εντολή Θεού να παραμείνει ως ευλογία μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία.

Στο Προκόπι Ευβοίας μεταφέρθηκε το 1924, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Το πρώτο μέλημα των κατοίκων του Προκοπίου της Μικράς Ασίας ήταν να ιδρύσουν εδώ το ιερό προσκύνημα.

Θεμελίωσαν τον ιερό ναό το 1930 και τον ολοκλήρωσαν το 1950.