O Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος γράφει για την κακοκαιρία «Daniel»: Αντί για άλλοθι χρειάζεται καλύτερη προετοιμασία

Από μια ορισμένη άποψη δεν μου λέει κάτι εάν είχαμε τη μεγαλύτερη νεροποντή που συνέβη ποτέ στην Ελλάδα.

Όπως δεν μου λέει κάτι εάν είχαμε τον μεγαλύτερης διάρκειας καύσωνα.

Ή εάν αύριο θα έχουμε τους πιο δυνατούς ανέμους.

Όχι γιατί δεν το θεωρώ σημαντικό ως γεγονός.

Άλλωστε, στην ενημέρωση εργάζομαι, τα ρεκόρ και οι εντυπωσιακοί αριθμοί είναι κάτι που το κυνηγάμε.

Γράφει ο Λευτέρης Θ. Χαραλαμπόπουλος στο in.gr

Δεν μου λέει όμως κάτι όταν έρχεται η ώρα να αποτιμήσουμε το πώς έδρασαν οι κρατικοί φορείς και όλοι οι εμπλεκόμενοι με την πολιτική προστασία.

Γιατί τότε η αντίδρασή μου είναι: «Το ξέρατε ότι θα γινόταν».

Με αυτό εννοώ ένα πάρα πολύ απλό πράγμα: τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, δηλαδή εξαιτίας της απρονοησίας δεκαετιών σε σχέση με τα ορυκτά καύσιμα σε παγκόσμια κλίμακα, τα «ακραία καιρικά φαινόμενα» έχουν γίνει και πιο έντονα και πιο συχνά.

Έχουμε, δυστυχώς, μπει στην εποχή των «κλιματικών ρεκόρ» που σπάνε.

Μικρή σημασία έχει εάν θα «σπάσουν» φέτος ή του χρόνου, εάν θα αφορούν τις υψηλότερες θερμοκρασίες, τη διάρκεια του καύσωνα, τον όγκο βροχόπτωσης, την ξηρασία, τις πλημμύρες.

Ξέρουμε ότι θα συμβαίνουν.

Όπως και ξέρουμε ότι είναι πολύ δύσκολο να προβλέψουμε με ακρίβεια που και πώς.

Όμως, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι θα έχουμε τέτοια προβλήματα.

Και το γνωρίζουν ακόμη καλύτερα όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς.

Αυτοί που είχαν και έχουν ευθύνη να αναπροσαρμόσουν όλα τα σχετικά σχέδια ετοιμότητας, προστασίας, διάσωσης, αλλά και πρόληψης εάν μιλάμε για αντιμετώπιση των ακραίων φαινομένων, όπως οι καταστροφικότερες δασικές πυρκαγιές.

Ναι, έπρεπε οι αρμόδιοι να περιμένουν πρωτοφανή ύψη βροχής και να είχαν πάρει περισσότερα μέτρα. Να είχαν καθαρίσει ρέματα, να είχαν εντοπίσει εμπόδια στα νερά, να γνώριζαν τα αδύναμα σημεία, να είχαν αναπροσαρμόσει τα σχέδια εκκένωσης.

Ναι, έπρεπε οι αρμόδιοι να περιμένουν πολύ χειρότερες πυρκαγιές και ήδη από καιρό να είχαν δει τι μπορούσαν να κάνουν ώστε να είχαν μειώσει τον κίνδυνο και να είχαν προστατεύσει υποδομές και μνημεία.

Ναι, έπρεπε οι αρμόδιοι να αντιλαμβάνονται ότι εντονότερες βροχές στο έδαφος χειρότερων πυρκαγιών σημαίνει μεγαλύτερες πλημμύρες και να είχαν αναπροσαρμόσει την αντιπλημμυρική προστασία.

Γιατί μόνο τότε μπορούν να πουν το «κάναμε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό».

Διαφορετικά, κάθε ενημέρωση που ξεκινά με το «ήταν οι μεγαλύτερες…» μοιάζει περισσότερο με αναζήτηση ενός άλλοθι, παρά με κάποια αντικειμενική διαπίστωση.