Γ. Βερνίκος στην Ελευθεροτυπία για τους 58 της αριστεράς: «Ήταν υποχρέωσή μας ν’ αναλάβουμε αυτήν την πρωτοβουλία σ' ένα χώρο που είναι πλειοψηφικός αλλά κατακερματισμένος»

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη του Γιώργου Βερνίκου, εκ των συμμετεχόντων στην κίνηση των «58» για την Κεντροαριστερά, στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία.

Γιατί υπογράψατε το "κείμενο των 58" και τι απαντάτε στην κριτική που ήδη υπάρχει ότι δεν είναι ριζοσπαστικό, όσο τουλάχιστον απαιτούν οι σημερινές συνθήκες, για αν είναι ελκυστικό πολιτικά ή αποφεύγει να θίξει θέματα όπως η κριτική στη ΝΔ και την κυβέρνηση ή το ποιες θα είναι οι σχέσεις του νέου φορέα με τον ΣΥΡΙΖΑ;



Οι περισσότεροι από μας που υπογράψαμε το κείμενο, και πολλοί άλλοι που είναι κοντά μας, στην πραγματικότητα ανταποκριθήκαμε σε μια υπαρξιακή μας ανάγκη να είμαστε παρόντες σε μία κρίσιμη στιγμή για τη χώρα μας, να είμαστε συνεπείς με την ιστορία μας. Από δω και στο εξής το τι θα γίνει δεν εξαρτάται μόνο από μας. Το κείμενό μας απευθύνεται σε ανθρώπους οι οποίοι θέλουν να είναι πληροφορημένοι, είναι ευαίσθητοι και αντιλαμβάνονται την έννοια της συμμετοχής στη δημοκρατία. Δίνουμε τη δική μας άποψη για την Ελλάδα του αύριο. Απαντάμε σε πολλά ερωτήματα και δεν έχει νόημα σ’ αυτή τη φάση η περαιτέρω κριτική για κάτι που δεν μας αφορά.

Γιατί θεωρείτε ότι ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, ενώ δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος της εκπροσώπησης των κεντροαριστερών ψηφοφόρων σήμερα, θα το καταφέρουν κάτω από μία άλλη ομπρέλα; Τι θ’ αλλάξει αν τα πρόσωπα είναι τα ίδια, έστω και με την προσθήκη κάποιων νέων;

Το σίγουρο είναι ότι σήμερα ο χώρος της Κεντροαριστεράς υποεκπροσωπείται πολιτικά, κυρίως λόγω πολυδιάσπασης. Θα πρέπει να δημιουργηθεί μια δυναμική που να υποχρεώνει τους υπάρχοντες κομματικούς μηχανισμούς, μεγάλους και μικρούς, να συνεργαστούν για το κοινό συμφέρον. Χρειάζεται ν’ αναδειχθούν νέα πρόσωπα, αλλά αυτό πρέπει να γίνει μέσα από διαφορετικές διαδικασίες από τις μέχρι σήμερα κυρίαρχες κομματικές.

Πως απαντάτε στο επιχείρημα ότι το "κείμενο των 58" αποτελεί την πρωτοβουλία μίας "πολιτικοποιημένης ελίτ" αλλά δεν έχει κοινωνική βάση;

«Πολιτικοποιημένη ελίτ» είναι τίτλος τιμής. Πολλοί από μας σηκώνουμε το βάρος των αγώνων για αξιοπρέπεια εδώ και πολλά χρόνια. Επειδή ακριβώς διεκδικούμε ότι δεν έχουμε κοινωνική βάση με την έννοια της κομματικής δικτύωσης, για το λόγο αυτό δεν προσδοκούμε να δημιουργήσουμε νέο κόμμα. Κάνουμε έκκληση και πρόσκληση στα κόμματα, τις συλλογικότητες, τα πολιτικά πρόσωπα, τις συνδικαλιστικές, τις αυτοδιοικητικές και τις πνευματικές δυνάμεις αυτού του τόπου που έχουν την κοινωνική βάση.

Είναι αυτή η τελευταία ευκαιρία της Κεντροαριστεράς –όπως πολλοί υποστηρίζουν- και γιατί; Τι θα συμβεί αν η πρωτοβουλία αυτή δεν καταλήξει στην ίδρυση νέου πολιτικού φορέα, που είναι και ο στρατηγικός στόχος;

Δεν ξέρω αν είναι η τελευταία ή η πρώτη ευκαιρία. Είναι υποχρέωσή μας ν’ αναλάβουμε αυτήν την πρωτοβουλία σ’ ‘ένα χώρο που ενώ είναι πλειοψηφικός στην κοινωνία, είναι κατακερματισμένος. Άποψή μου είναι ότι η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας. Γεννιόμαστε, ζούμε και πεθαίνουμε αγωνιζόμενοι, λύνοντας προβλήματα, ενώ νέα προβλήματα δημιουργούνται. Αν η πρωτοβουλία μας αυτή δεν έχει τη δυναμική που θα θέλαμε, προφανώς θα πρέπει να εξακολουθήσουμε να αγωνιζόμαστε και να μην τα παρατήσουμε.

Έχω διαβάσει ότι για ν’ αποφασίσετε αν θα μπείτε στην κυβέρνηση ή όχι, τον Ιούνιο του 2012 -κάτι που τελικά για άλλους λόγους δεν προχώρησε- ρωτήσατε μέσω facebook κάποιους φίλους σας. Το κάνατε και τώρα για ν’ αποφασίσετε αν θα υπογράψετε ή όχι το "κείμενο των 58";

Μια ωραία και ευχάριστη ερώτηση. Είμαι άνθρωπος της δράσης και της Κοινωνίας των Πολιτών και όχι των κομματικών μηχανισμών και της εξουσίας. Ποτέ δεν ήταν φιλοδοξία μου να γίνω Υπουργός. Με πήραν τηλέφωνο ξαφνικά την Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012 το πρωί να με ρωτήσουν για τη συμμετοχή μου στην κυβέρνηση. Πέρασα λίγες ώρες αμφιταλάντευσης στο να αποδεχτώ την πρόταση ή όχι. Στα πλαίσια αυτά, εκείνη τη στιγμή έκανα και το ερώτημα στους φίλους μου μέσω και του facebook. Έλαβα πάνω από 3.000 ενθαρρυντικά μηνύματα. Τελικά θεώρησα ότι πρέπει ν’ αποδεχθώ την πρόκληση να βοηθήσω τη χώρα μας σε μία δύσκολη στιγμή, σ’ έναν τομέα που ξέρω και αγαπώ. Το απόγευμα της ίδιας μέρας απάντησα θετικά και την επομένη 21 Ιουνίου 2013 ορκίστηκα και συμμετείχα στην κυβέρνηση. Για το «κείμενο των 58» εργάστηκα μαζί με άλλους εντατικά για ένα χρόνο. Για την ανάγκη να υπάρξει, τι περιεχόμενο θα έχει, ποιοι θα το υπογράψουν, σε τι χρόνο θα ανακοινωθεί.