Άνοιξε τις πόρτες του στις δύσκολες εποχές της κρίσης, όμως επιβίωσε ή για την ακρίβεια κατόρθωσε να γίνει το στέκι που όλοι αναζητούσαν στα Νότια Προάστια.
"Είναι κάτι στιγμές που απλά σου στρίβει, απλά λες ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ και αυτή ήταν μια τέτοια στιγμή. Κάθισα μπροστά στην ράμπα με τα πόδια του Δημήτρη από το αμαξίδιο να ακουμπάνε την πόρτα του συνοδηγού και αποφάσισα να περιμένω μέχρι να έρθει, όσο χρόνο και να έκανε"