ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ

Α​​υτή η κρίση δεν θα τελειώσει έτσι εύκολα. Φοβάμαι ότι θα «μασήσει» ακόμη 3-4 πρωθυπουργούς και ένα 10%-15% του ΑΕΠ μας πριν κλείσει τον κύκλο της. Δυστυχώς. Θα μπορούσε να μην είναι έτσι. 

Τ​​ο ελληνικό «σύστημα» συμπεριφέρεται συχνά σαν κοπάδι. Είναι και αυτό ίσως χαρακτηριστικό ενός ψευτοκατεστημένου που δεν έχει όραμα, αρχές και πυξίδα. 

Ο κ. Τσίπρας βλέπει τώρα τα δόντια του αχαλίνωτου κτήνους του λαϊκισμού. Το τάισε, το χάιδεψε, το θέριεψε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική που ακολούθησε από την ώρα που ήταν αρχηγός του 3% έως το δημοψήφισμα. 

Το νέο μνημόνιο ενδέχεται να ψηφιστεί τα επόμενα εικοσιτετράωρα. Το αν θα υλοποιηθεί, όμως, είναι εξαιρετικά αμφίβολο. Κανένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα δεν έχει πετύχει πουθενά στον κόσμο χωρίς να «ανήκει» σε μία σχετικά δημοφιλή κυβέρνηση. 

Η χώρα χρειάζεται επειγόντως εναλλακτικές πολιτικές λύσεις. Εχουμε ακόμη μία μικρή ελπίδα ο κ. Τσίπρας να στραφεί προς το Κέντρο και να κυβερνήσει για ένα διάστημα χωρίς ακρότητες και με στοιχειώδη επάρκεια. 

Δύο μεγάλοι κίνδυνοι περιμένουν τη χώρα στη... γωνία: ο «ανθελληνισμός» που έχει ριζώσει βαθιά στο μυαλό ισχυρών παραγόντων της Ευρωζώνης και ο αντιευρωπαϊσμός μιας μεγάλης μερίδας της ελληνικής κοινωνίας. 

Ο κ. Τσίπρας έκανε δύο πολύ μεγάλα λάθη. Ή μάλλον τρία. Το πρώτο ότι βιάστηκε να έλθει στην εξουσία. Τυφλώθηκε από τη σαγήνη της και έπεσε στον λάκκο με τα φίδια. 

Ρ​​ωτούσαν διάφοροι φίλοι και γνωστοί με αγωνία κατά πόσον «υπάρχει περίπτωση να βρίσκεται σε εξέλιξη ένα σχέδιο για να οδηγηθεί η χώρα εκτός ευρώ». 

Δείτε το άρθρο του Αλέξη Παπαχελά στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Άρθρο του Αλέξη Παπαχελά με τίτλο "Η Διασπορά της δημιουργίας" που δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή

Κάθε χώρα ανταγωνίζεται με τον υπόλοιπο πλανήτη με ένα βασικό όπλο, τη φήμη της, το brand name της. Η δική μας φήμη έφτασε πολύ χαμηλά το 2010 είτε γιατί οι ίδιοι οι πολιτικοί μας δυσφήμησαν τη χώρα διεθνώς είτε πάλι γιατί ταιριάξαμε σε ένα άδικο και υπερβολικό στερεότυπο που μας έραψαν. 

Για ένα πράγμα είμαι πλέον απολύτως βέβαιος. Αν θέλουμε πραγματικά η χώρα να μείνει στο ευρώ και να προκόψει, το έργο που έχει μπροστά της η σημερινή ή όποια άλλη κυβέρνηση είναι ηράκλειο. Ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να «τρομάζει» όταν σκέφτεται τι θα πρέπει να κάνει από τώρα έως το καλοκαίρι για να περάσει τη χώρα απέναντι. Αλλά ξέρει ταυτόχρονα τι θα πει κλειστές τράπεζες, δραχμή, καταστροφή.

Εχουμε εισέλθει σε μια πολύ μεγάλη περιπέτεια από την οποία κανείς δεν μπορεί να μας πει αν και πότε θα βγούμε. Εύχομαι η ζημιά για την οικονομία αλλά και την ευημερία του μέσου πολίτη να είναι περιορισμένη. Και αφήνω κατά μέρος άλλες ανησυχίες.

Αυτές τις ημέρες είναι εύκολο να δει κανείς καλά όνειρα, αλλά εξίσου εύκολο να δει και εφιάλτες. Εχουν ξυπνήσει τα πιο βαθιά και τρομακτικά ρήγματα στο ελληνικό συλλογικό υποσυνείδητο. Διά γυμνού οφθαλμού διαπιστώνει κανείς ρήγματα ταξικά, συγκρούσεις ανάμεσα στους οπαδούς και τους αντιπάλους του δυτικού προσανατολισμού της χώρας και πολύ πάθος και μίσος.

Εχουμε συνηθίσει στον κυνισμό και στο ψέμα σε σημείο που τίποτα πλέον δεν μας κάνει εντύπωση. Ακούω διάφορους γύρω μου να σχολιάζουν «έλα μωρέ, ο ΣΥΡΙΖΑ έτσι τα λέει όλα αυτά, δεν πρόκειται να τα κάνει, είμαι απολύτως βέβαιος. Θα κάνει την κωλοτούμπα». 

Στην εποχή μας υπάρχει ένα πραγματικό πρόβλημα για μια χώρα σαν την Ελλάδα. Ακόμη και να ήθελε κάποιος ηγέτης να παίξει μια παρτίδα γεωπολιτικό σκάκι, η σκακιέρα είναι δεδομένη και δεν προσφέρεται για πολλές κινήσεις.

Η ελληνική κοινωνία έχει υποφέρει πολύ. Δεν της αξίζει να υποφέρει άλλο, γιατί οι αντοχές τελειώνουν. Ενας απίστευτος συνδυασμός πείσματος, ανεπάρκειας και ανευθυνότητας απειλεί και πάλι τη χώρα.

Τις επόμενες εβδομάδες θα παιχθεί μία δύσκολη παρτίδα γεωπολιτικού πόκερ στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Αγκυρα μοιάζει αποφασισμένη να τραβήξει το σχοινί, τουλάχιστον σε σχέση με την κυπριακή ΑΟΖ. Ολα δείχνουν ότι θα συνεχίσει τις «βόλτες», ενώ ταυτόχρονα θα ψάχνει να βρει εξέδρες για έρευνες προκειμένου να ολοκληρώσει το «σόου».