7 χρόνια από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα - Η οικογένειά του: «Τα λόγια έχουνε στερέψει- Περιμένουμε την απόφαση του δικαστηρίου, ως ελάχιστη δικαίωση στη μνήμη του»

7 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ημέρα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα.

Ο νεαρός μουσικής δολοφονήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013, στο Κερατσίνι, από το μέλος της "Χρυσής Αυγής", Γιώργο Ρουπακιά.

Η απόφαση του δικαστηρίου για την δολοφονία του Φύσσα αναμένεται να βγει στις 7 Οκτωβρίου, οπότε και ολοκληρώνεται η διαδικασία, με την οικογένειά του να την προσμένει ως «ελάχιστη δικαίωση στη μνήμη του Παύλου αλλα και για όσους επλήγησαν από τη ναζιστική βία».

Σε δήλωσή της, με αφορμή την 7η επέτειο από τον θάνατο του 34χρονου ράπερ, η οικογένειά του, ανέφερε «7 χρόνια από την στυγνή δολοφονία του Παύλου, τα λόγια έχουνε στερέψει. 7 Οκτωβρίου 2020 περιμένουμε ότι ο κόσμος θα πλημμυρίζει τους δρόμους γύρω από το Εφετείο για να φωνάξει ότι δεν είναι αθώοι. Περιμένουμε την απόφαση του δικαστηρίου, ως ελάχιστη δικαίωση στη μνήμη του Παύλου αλλα και για όσους επλήγησαν από τη ναζιστική βία». 

Ήταν Σεπτέμβριος του 2013, όταν ο Παύλος Φύσσας πήγε με μια παρέα φίλων και την σύντροφό του σε καφετέρια του Κερατσινίου για να παρακολουθήσουν έναν αγώνα ποδοσφαίρου. Στην ίδια καφετέρια βρίσκονταν επίσης μια παρέα ακόμα δυο-τριών ατόμων. Σύμφωνα με την προανάκριση, υπήρξε ένταση ανάμεσα στις δύο παρέες και στη συνέχεια, η δεύτερη παρέα - στην οποία όπως αποδείχθηκε υπήρχαν μέλη της "Χρύσης Αυγής" άρχισε να καλεί ενισχύσεις.

Σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε η Ελληνική Αστυνομία την επομένη της δολοφονίας, στις 23:57:42 δέχθηκε κλήση ότι μια ομάδα 50 ατόμων με ρόπαλα είχε συγκεντρωθεί στη συμβολή των οδών Ιφιγένειας και της λεωφόρου Παναγή Τσαλδάρη στο Κερατσίνι- η οποία έχει μετονομαστεί σε Παύλου Φύσσα πλέον.

Ο φυσικός αυτουργός της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα ήταν ο Γιώργος Ρουπακιάς, τον οποίο υπέδειξε το ίδιο το θύμα όσο είχε ακόμη τις αισθήσεις του και συνελήφθη. 

Η μητέρα του, Μάγδα Φύσσα, είχε πει το 2015 για το μοιραίο βράδυ της δολοφονίας του γιου της, «Τον είδα τελευταία φορά στις 17.30. Τον χαιρέτησα Θα πήγαινε για καφέ με την κοπέλα του, θα έψαχνε έξω να δει την μπάλα. Από τις 17.30 το παιδί μου δεν μου ξαναμίλησε. Στις δυο το πρωί χτυπησε το τηλέφωνο. Ξεκινήσαμε για το νοσοκομείο (...). Ήλπιζα να είναι στην εντατική. Βλέπω κόσμο, δεν χρειάζεται να μου πουν τίποτα. Kαταλαβαίνω. Είδα το παιδί μου στις 3 το πρωί, στο νεκροθάλαμο... Το παιδί μου δεν τρόμαξε... κοιμόταν».