Θλιβερη πρωτιά: Τα Ελληνόπουλα έρχονται πρώτα στον διαδικτυακό τζόγο - Το 11% με παθολογική συμπεριφορά από τον εθισμό

Το 16χρονο αγόρι είχε από μικρό εξοικείωση με το Ιντερνετ. Ηταν περίπου δεκατριών όταν πρωτοδοκίμασε να παίξει πόκερ σε μια δωρεάν εφαρμογή. Εβλεπε πως ήταν «καλός» και αυτό του έδινε μεγάλη ικανοποίηση. Είχε διαβάσει για τους παίκτες που κέρδιζαν στα διεθνή τουρνουά μεγάλα χρηματικά έπαθλα – μάλιστα είχε ακούσει πως ένας από αυτούς ήταν Ελληνας που είχε ξεκινήσει να παίζει πόκερ στο Διαδίκτυο σε νεαρή ηλικία. Ονειρευόταν λοιπόν πως και ο ίδιος κάποια ημέρα θα γινόταν ένας από αυτούς.

Κάποια στιγμή αποφάσισε πως είχε έρθει η ώρα να «μετρήσει» τις δυνατότητές του στον «πραγματικό κόσμο»: χρησιμοποιώντας το χαρτζιλίκι του, «ξεκλείδωσε» την επόμενη πίστα και έπαιξε για πρώτη φορά στα δεκατέσσερά του με χρήματα. Γρήγορα, σχεδόν τα διπλασίασε και τότε ένιωσε πως οι δυνατότητές του ήταν απεριόριστες. Σκεφτόταν τι από τα πράγματα που του είχαν αρνηθεί οι γονείς του θα αγόραζε: κινητό; Το καλό αθλητικό ζευγάρι παπούτσια που ήθελε; Ενα ηλεκτρονικό τάμπλετ; Εβαλε στόχο και μέσα σε λίγους μήνες κατάφερε να αγοράσει ένα ακριβό κινητό.

Οι γονείς του δεν είχαν καταλάβει τι πραγματικά συνέβαινε. Περνούσε ώρες στον υπολογιστή αλλά όποτε τον ρωτούσαν έλεγε πως παίζει ένα παιχνίδι, ούτε λόγος βέβαια για πόκερ ή χρήματα. Για περίπου ενάμιση χρόνο έπαιζε σχεδόν καθημερινά, μια κέρδιζε μια έχανε, αλλά κάποια στιγμή οι χασούρες ήταν μεγαλύτερες – ζορίστηκε πολύ, πούλησε το καινούργιο  του  κινητό  και με τα λεφτά  εκείνα  προσπάθησε να ρεφάρει  και  όταν  ούτε αυτό πήγε καλά, πήρε μια δύσκολη απόφαση.

Αποφάσισε να «δανειστεί» κάποια χρήματα από τον λογαριασμό της γιαγιάς του, η οποία του είχε εμπιστευτεί την κάρτα της για να λαμβάνει τη σύνταξη από την τράπεζα. Μια, δυο φορές αλλά η τύχη και πάλι δεν ήταν με το μέρος του... Τα πράγματα δυσκόλεψαν ακόμα περισσότερο και αδυνατούσε να επιστρέψει τα χρήματα, είχε πλέον θέματα στο σχολείο, μονίμως νευρικότητα και άγχος. Μόνο όμως όταν η γιαγιά του συνειδητοποίησε το τι είχε συμβεί στον τραπεζικό της λογαριασμό, αποκαλύφθηκε το πραγματικό του πρόβλημα...

Φαινόμενο σε έξαρση

Η ιστορία αυτή δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα μεμονωμένο περιστατικό. Ηδη από το 2010, οι ειδικοί άρχισαν να βλέπουν προβληματισμένοι τον διαδικτυακό τζόγο να γίνεται μια από τις δημοφιλείς δραστηριότητες των εφήβων στο Διαδίκτυο.

Αυτό ήταν που οδήγησε την ομάδα της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης Διαταραχής Εθισμού στο Διαδίκτυο, να συμπεριλάβει σε έρευνα και το θέμα αυτό.

Τα αποτελέσματα ήταν πράγματι ανησυχητικά: το 37% από τα παιδιά και εφήβους  που συμμετείχαν, (ηλικίας 12-19 ετών) δήλωσε πως είχαν κάποια εμπειρία διαδικτυακού τζόγου. Από αυτά, το 11%  παρουσίαζε συμπεριφορά παθολογικού τζογαρίσματος. 

Η ίδια εικόνα και στα αποτελέσματα ευρωπαϊκής έρευνας που πραγματοποίησε το 2012 το Πανεπιστήμιο Αθηνών σε συνεργασία με επτά χώρες. Εκεί, οι Ελληνες έφηβοι ήταν «πρώτοι» στα ποσοστά εκείνων που παίζουν τζόγο στο Διαδίκτυο.

Η ερευνητική κοινότητα βρέθηκε σε αμηχανία μπροστά στο νέο αυτό φαινόμενο.

Εκτοτε, όλο και πιο συχνά γονείς επισκέπτονται τις υπηρεσίες τους ή τηλεφωνούν στις γραμμές βοήθειας. Τα περιστατικά που μας διηγούνται στις διάφορες δομές ανά την Ελλάδα, παρουσιάζουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά: πρόκειται σχεδόν πάντα για παιδιά που χρησιμοποιούν το Ιντερνετ από πολύ μικρές ηλικίες και παίζουν εκεί παιχνίδια.

Ο Γιώργος Κορμάς που έχει στήσει μια από τις τηλεφωνικές γραμμές βοήθειας μας εξηγεί πώς π.χ. ένα «άκακο» παιχνίδι με ήρωες τα στρουμφάκια βάζει τα παιδιά σε μια διαδικασία που παραπέμπει σε τζόγο. Στόχος είναι να μαζέψουν μούρα των οποίων η ιδιότητα δεν διαφέρει σε τίποτα από... μάρκες καζίνου.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Οι μικροί παίκτες αυτού αλλά και άλλων ιδιαίτερα δημοφιλών video game βρίσκονται από πολύ νωρίς στο δίλημμα του να αναβαθμίσουν τον ήρωά τους πληρώνοντας. Η διαδικασία γνωστή ακόμα και σε παιδιά επτά ετών: προπληρωμένες κάρτες που προμηθεύονται από το περίπτερο. Χαρακτηριστικό πως το τελευταίο διάστημα ιδανικό δώρο στα παιδικά πάρτι θεωρείται μια τέτοια κάρτα...

Η κρίση βοηθά την εξάρτηση

Εν μέσω κρίσης ο τζόγος πάντα ανθεί, εξηγεί ο ψυχίατρος Γιώργος Φλώρος, μέλος της ομάδας που συνέταξε την πρώτη έρευνα για τον διαδικτυακό τζόγο. Συχνά τα παιδιά προβάλλουν ως δικαιολογία πως ήθελαν να βοηθήσουν τις οικογένειές τους οικονομικά αλλά τις περισσότερες φορές πρόκειται για παιδιά χωρίς ιδιαίτερα άγχη ή προβληματισμούς που προσανατολίζονται στο πώς θα αποκτήσουν κάτι χωρίς να κοπιάσουν. Οι κίνδυνοι στους οποίους εκτίθενται όμως είναι πολλοί: πέρα από τις προφανείς επιπτώσεις από μια τέτοια παράνομη εξάρτηση, ολοένα περισσότερα παιδιά πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης: όπως τα παιδιά που πίστεψαν τις υποσχέσεις μια σπείρας που τους έταζε σε διάφορα chat rooms «μυστικά» για να κερδίσουν σε στοιχήματα έναντι 100 ευρώ. Ή το «προσωπικό μήνυμα» που έλαβε ένας δωδεκάχρονος ότι είχε χάσει 492.000 ευρώ στο εικονικό παιχνίδι που έπαιζε με τις ώρες και πως έπρεπε με κάποιο τρόπο να τα ξεπληρώσει. Το μήνυμα ήταν σαφώς παγίδα αλλά το αγόρι τρομοκρατήθηκε και έφυγε από το σπίτι. Τρεις ημέρες αργότερα εμφανίστηκε στο σπίτι της γιαγιάς του.

Το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο εγκλωβίζονται όμως τις περισσότερες φορές είναι πραγματικό και τα παιδιά δεν ξέρουν πώς να το αντιμετωπίσουν: ένας δεκαπεντάχρονος από την Πάτρα είχε υπερχρεώσει πάνω από 20 κάρτες της οικογένειάς του, παίζοντας παράνομα στοιχήματα. Οταν αποκαλύφθηκε το τι είχε κάνει, το έσκασε. Λίγες ώρες αργότερα έστειλε από το κινητό του ένα μήνυμα στους γονείς του. Τους ζητούσε συγγνώμη, και τους έγραφε, πως πλέον δεν θα τους δημιουργούσε άλλα προβλήματα γιατί είχε αποφασίσει να βάλει τέλος στην ζωή του. Εντρομοι εκείνοι επικοινώνησαν με τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και στήθηκε ολόκληρη επιχείρηση για να βρεθεί το παιδί. Μέσα από τα ίχνη του κινητού του εντοπίστηκε εκείνο το βράδυ σε δεινή ψυχολογική κατάσταση να κατεβαίνει από λεωφορείο στον σταθμό του Κηφισού.

Πηγή: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ