Κινδυνεύει κάθε μέρα από φωτιά το θαυμάσιο κτήμα στο Τατόι που έχει να καθαριστεί από το 1967

Για πολλοστή φορά μια μεγάλη πυρκαγιά λίγο έλειψε να απειλήσει άμεσα τα 41.000 στρέμματα του Κτήματος Τατοΐου. Θέμα τύχης, θέμα φοράς των ανέμων, θέμα της αυτοθυσίας εκατοντάδων πυροσβεστών και εθελοντών, γεγονός είναι ότι έχουμε ακόμα την πολυτέλεια να μιλάμε για αυτόν τον ανεκτίμητο πνεύμονα πρασίνου στις βορειοανατολικές υπώρειες της Πάρνηθας, δημιούργημα του Γεωργίου του Α΄ στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα.



Συχνά η κουβέντα για το Τατόι περιστρέφεται γύρω από τη σωτηρία των κτιρίων του λεγόμενου «ιστορικού πυρήνα» του κτήματος, αλλά την επομένη μιας τόσο δύσκολης νύχτας για την ευρύτερη Πάρνηθα αναδύονται οι πιο σκοτεινές σκέψεις, γράφει η "Καθημερινή". Τι θα γινόταν αν η φωτιά έφτανε στα όρια του κτήματος;

Ανθρωποι που γνωρίζουν το Τατόι όσο λίγοι, όπως ο πρώην γενικός γραμματέας Δασών Δημήτρης Κατσούδας, δεν μας αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Ο κ. Δ. Κατσούδας, ιδρυτικό μέλος των Φίλων του Τατοΐου, είναι ψύχραιμος στον λόγο του, αλλά όσα μοιράζεται μαζί μας ενισχύουν τους χειρότερους φόβους των πολιτών. Ο ίδιος εντοπίζει μια βασική πηγή ανησυχίας: την «απίστευτη», όπως την χαρακτηρίζει, συγκέντρωση βιομάζας στο τεχνητό δάσος του Τατοΐου. Η βιομάζα είναι επί της ουσίας η «καύσιμη ύλη» για μια πυρκαγιά και αντιστοιχεί στον λεγόμενο «υπόροφο» ενός πεύκου, δηλαδή, στα πουρνάρια, τα αγριόχορτα, τα σχίνα που συγκεντρώνονται περιμετρικά της βάσης του δέντρου. «Το Τατόι έχει να “καθαριστεί” δεκαετίες ολόκληρες», μας εξηγεί. «Σκεφθείτε ότι τα πεύκα της φυσικής αναγέννησης του 1974 (σ.σ. η τελευταία πολύ μεγάλη πυρκαγιά που έπληξε την μισή, σχεδόν, έκταση του κτήματος) δεν έχουν καθαριστεί ποτέ. Ετσι όπως έχουμε αφήσει το δάσος στην τύχη του είναι επί της ουσίας έτοιμο να ξανακαεί». Ο πρώην γενικός γραμματέας Δασών υποστηρίζει ότι ο καθαρισμός της βιομάζας, αν σχεδιαστεί σωστά, αξιοποιώντας νέους επιστήμονες, φοιτητές, σπουδαστές κ.λπ., όχι μόνο δεν επιβαρύνει οικονομικά το κράτος αλλά θα μπορούσε να αποφέρει έσοδα.

Οσο δεν καθαρίζεται το δάσος ο κίνδυνος είναι μεγάλος. Και οι αντιπυρικές ζώνες που έχουν δημιουργηθεί κατά καιρούς δεν θα μπορέσουν να αποτρέψουν τα χειρότερα κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες (ισχυροί άνεμοι κ.λπ.). Με τον κ. Δ. Κατσούδα συμφωνεί και ο πρόεδρος των Φίλων του Τατοΐου Βασίλης Κουτσαβλής. «Το κτήμα είναι σήμερα απροστάτευτο», επισημαίνει. «Οσο καθυστερεί η έγκριση και η εφαρμογή του μάστερ πλαν του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας, τόσο δεν προχωρούν τα θέματα οργάνωσης της πυροπροστασίας του τεράστιου αυτού χώρου. Το δάσος έχει να καθαριστεί από το 1967 και τα μέτρα πυροπροστασίας ήταν μάλλον πρόχειρα και αποσπασματικά». Οσο για τις αντιπυρικές ζώνες, ο κ. Β. Κουτσαβλής υπογραμμίζει ότι αναπτύσσονται κυρίως στη βορειοδυτική πλευρά και αν όντως βοηθήσουν θα προστατέψουν μόνο τμήμα του κτήματος. «Συχνά μιλάμε για τον ιστορικό πυρήνα, αλλά αν υποθέσουμε ότι ενδεχόμενη φωτιά καταστρέψει την έκταση περιμετρικά των κτιρίων τότε θα μιλάμε για ένα πολύ διαφορετικό Τατόι».

Η ασθενική παρουσία του κράτους έχει κινητοποιήσει εθελοντές και ομάδες πυροπροστασίας, όπως ο Σύλλογος Οικιστών Βαρυμπόμπης που φέτος μάλιστα προχώρησε στην πλήρη ανακαίνιση του φυλακίου «Λαλέλης». Ο κ. Δημήτρης Κατσούδας πιστεύει ότι υπό τις σημερινές συνθήκες το βάρος της πρόληψης θα πρέπει να δοθεί σε πιθανές περιοχές έναρξης μιας πυρκαγιάς με πρώτο σημείο το φυλάκιο του Κατσιμιδίου. «Χρειαζόμαστε ένα σύστημα αυτόματης πυροπροστασίας, πυρανιχνευτές, ό,τι δηλαδή θα περίμενε κανείς από ένα κράτος που θέλει να αντιμετωπίσει υπεύθυνα έναν τόσο σοβαρό κίνδυνο», συμπληρώνει ο κ. Β. Κουτσαβλής. Ας ελπίσουμε η προχθεσινή φωτιά να αφυπνίσει κράτος και πολίτες. Η Αττική δεν έχει άλλο Τατόι.