Vintage Story: Όταν μια γυναίκα πυροβόλησε τον Άντι Γουόρχολ - Τα όργια, οι αυτοκτονίες, η πίστη στον Θεό και ο περίεργος θάνατος του σε εγχείρηση ρουτίνας!

Ο Άντι Γουόρχολ εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, αμέσως μετά την αποφοίτησή του απ’ το Τεχνολογικό Ινστιτούτο Κάρνεργκι, όπου σπούδασε Καλές Τέχνες. Αντί να αρχίσει να ζωγραφίζει και να κυνηγά γκαλερίστες, ασχολήθηκε με τη διαφήμιση, όπου ήταν τα πολλά λεφτά. Δούλευε 12-14 ώρες την ημέρα κι έφτιαχνε χαριτωμένες εικόνες. 

Σε λίγο καιρό ήταν περιζήτητος, αλλά η εμπορική επιτυχία τον εμπόδιζε να γίνει σεβαστός από τον κόσμο της τέχνης. Ακόμη πιο δύσκολο ήταν να βρει το ύφος του. Ώσπου τελικά μια νύχτα κάποιος φίλος τού πρότεινε: “Να ζωγραφίσεις κάτι που όλοι βλέπουν κάθε μέρα, που όλοι αναγνωρίζουν. Όπως μια κονσέρβα σούπας”. ΜΜΜ… Νοστιμιά!

Την επόμενη μέρα, ο Γουόρχολ αγόρασε από το κοντινό μπακάλι και τις 31 ποικιλίες της σούπας Campbell. Ούτως ή άλλως του άρεσε η σούπα Campbell, ειδικά η ντομάτα, γιατί του την έφτιαχνε η μητέρα του. Έφτιαξε χρωματιστές διαφάνειες κάθε κονσέρβας, τις πρόβαλε σε μία οθόνη και σχεδίασε τα περιγράμματα. Ζωγράφισε κάθε είδος σούπας σε λευκό μουσαμά.... 

Με τον θάνατό της Μέριλιν Μονρό το 1963, ο Γουόρχολ πήγε την τεχνική ένα βήμα παραπέρα και δημιούργησε μια σειρά από πορτρέτα της σταρ. Αντί να τα ζωγραφίσει, χρησιμοποίησε μια διαδικασία μεταξοτυπίας, προηγμένη τεχνική ιχνογραφίας που χρησιμοποιείται για T-shirt, η οποία του επέτρεψε να παραγάγει μια σειρά από πανομοιότυπες εικόνες.

Έφτιαξε 23 διαφορετικές Μέριλιν, από τη Χρυσή Μέριλιν, μεταξοτυπία σε χρυσό φόντρο, μέχρι το Δίπτυχο Μέριλιν, 200 επαναλήψεις του πορτρέτου σε 4 μ. μουσαμά. Τα πορτρέτα ήταν φόρος τιμής αλλά και κριτική της φήμης. Η επανάληψη έκανε τη γυναίκα καταναλωτικό αγαθό: το τίμημα της διασημότητας.

Η αντίδραση της καλλιτεχνικής σκηνής της Νέας Υόρκης υπήρξε ηλεκτρισμένη. Η Ποπ Αρτ βρισκόταν παντού και ο Γουόρχολ ήταν ο πιο διάσημος εκπρόσωπό της. Εμφανιζόταν στα πάρτι με μια συνοδεία από ωραίες γυναίκες και γκέι άντρες. Για να παραμείνει διάσημος, είχε ατζέντηδες που τροφοδοτούσαν τις στήλες κουτσομπολιού. Στο μεταξύ, εκλέπτυνε την εικόνα του. Έχανε τα μαλλιά του, οπότε φορούσε περούκες, πρώτα ξανθές όπως τα μαλλιά του και έπειτα ασημόχρωμες. Πρόσθεσε γυαλιά με χοντρό σκελετό που τον έκαναν να μοιάζει με κουκουβάγια και ντυνόταν με μαύρα τζην, μαύρα ζιβάγκο ή t-shirt και μαύρα πέτσινα μπουφάν.... 

Η ζωή στη φάμπρικα Μέριλιν Μονρό Το 1963, ο εξοπλισμός μεταξοτυπίας του Γουόρχολ έπιανε ένα ολόκληρο διαμέρισμα κι έτσι νοίκιασε μία αποθήκη και τη βάφτισε “Factory”. Κόσμος άρχισε να συρρέει όλη την ώρα, με ονόματα όπως Σάπια Ρίτα, Δήμαρχος, Δούκισσα και Ζαχαρονεράιδα, πολλοί γκέι ή τρανσέξουαλ και οι περισσότεροι εθισμένοι στις αμφεταμίνες. Σε λίγο καιρό, η Factory έγινε ένα μόνιμο πάρτι. Ο Γουόρχολ εθίστηκε στα χάπια, συνέχισε όμως να δουλεύει.

Σκηνοθέτησε underground ταινίες και μανατζάρισε το θρυλικό συγκρότημα The Velvet Underground. Η αντίδραση του σε όσα συνέβαιναν στη Factory ήταν κάτι μεταξύ ηδονοβλεψίας και Ζεν αποστασιοποιήσης. Συχνά, γινόταν ανατριχιαστικός. Όταν ένας θαμώνας του χώρου, ο Φρέντι Χέρκο, πήδηξε από τον πέμπτο όροφο ενός κτιρίου έχοντας πάρει LSD, ο Γουόρχολ σχολίασε: “Γιατί δεν μου το πε; Θα τον είχαμε κινηματογραφήσει”. Ο Γουόρχολ ένιωθε ισχυρός.

Το 1965 αποφάσισε να εφεύρει μια σταρ και μετέτρεψε την Έντι Σέτζγουικ από απλή θαμώνα σε φαινόμενο: έπαιξε σε ταινίες, βγήκε στα περιοδικά, αλλά επίσης βυθίστηκε σα ναρκωτικά και πέθανε το 1971. Κι άλλοι πέθαναν από ναρκωτικά ή κατέρρευσαν, ενώ πολλοί που παρέμειναν φτωχοί φθονούσαν τον πλούτο του Γουόρχολ.... 

Πηγή: Μηχανή του Χρόνου

Ακολουθήστε το eirinika.gr στο Google News για ενδιαφέρουσες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε όλες τις αναρτήσεις του eirinika.gr και του madeingreece.news

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ